در ادامه نقد فیلم گشت ۲ را میخوانید!
فیلم “گشت ۲” بعد از گذشت حدود ۵ سال از اکران قسمت نخست به فرمی بسیار ضعیف‌تر و سطحی‌تر ساخته شده است.
اینبار بیش از ۹۵ درصد کلیت فیلم و بار طنز و سنگینی فیلم فقط بر دوش حمید فرخ نژاد قرار گرفته است. در این قسمت کلی شوخی و دیالوگ تکراری و یکبار مصرف در فیلم گنجانده شده است (هر چند که در فیلم شاهد چند شوخی نسبتا قابل قبول هم هستیم که احتمالا همین چند شوخی اندک برای اکران عمومیِ فیلم دچار دخل و تصرف خواهد شد!)
خوشبختانه زحمت شخصیت‌پردازی سه کاراکتر اصلی در قسمت اول فیلم صورت پذیرفته بود و سازنده از این نظر در قسمت دوم با هیچ چالشی مواجه نبوده. اما یکی از عجیب‌ترین نکات فیلم مربوط به فیلمنامه‌ی اثر می‌شود، شخصا تا بحال با همچین فیلمی مواجه نبودم که اگر بنا به تعریف داستان فیلم و حتی یک گره‌ی داستانی اصلی در فیلم باشم هیچ کلمه و جمله‌ای در ذهنم شکل نگیرد! کلیت فیلم مانند سریالهای طنز آیتم‌دار هست که شخصیتها بدونه دلیل در موقعیت‌های کامل متفاوت قرار می‌گیرند تا حتی شده برای اجرای یک تک جمله‌ی طنز، ۱۰-۱۲ دقیقه از فیلم به شکل بی مربوطی در متن قرار بگیرد.
در کل می توان گفت در جشنواره فجر که در طول این سالها عادت کردیم به حضور کلی فیلم تیره و سیاه و غم‌آلود که حتی نامگذاری عناوین هم طعم تلخی رو به همراه دارد، “گشت ارشاد ۲” یک زنگ تفریح مناسب به حساب می اید، به شرطی که این مناسبت با کلاسهای اصلی مقایسه نشود.
عباس و حسن پس از پنج سال از زندان آزاد شده، سراغ عطا می روند . عطا در این مدت در کما بوده و به تازگی بهوش آمده و به زندگی عادی بازگشته . این سه رفیق دوباره با هم همرا شده، در پی کاری شرافتمندانه می گردند. اما پس از تلاش های بسیار، ناچار می شوند دوباره ….
